Her çocuk bir anneden doğmuştur ama bazı çocukların iki annesi vardır.
O çocuk için titreyen iki kalp, iki şefkat kucağı, iki sevgi pınarı vardır.
Annesiz kalmış bir çocuğun yaralı kalbini sarmalayan bir kadın, onun annesine dönüşür.
Bir kadın doğurmadığı çocuğunu tıpkı kendi evladı gibi sevebilecek güce ve yeteneğe sahiptir çünkü.
Çocukların sığındığı şefkati aynıdır, çocukların beslendiği sevgisi benzerdir, çocuklar için duyulan kaygı eşittir.
Çocukları için döktüğü gözyaşları aynı pınarın damlaları gibidir.
Annelerin yürekleri vadiler kadar geniştir ve orada nice çocukları büyütür.
İki anneli çocuklar, hüzün ve sevgiden beslenir.
Doğduğu annesinin hüznü onu içten içe yakar, pişirir. Diğer annesinin sevgisi yüreğindeki hasret ateşini söndürür.
Çocuğun kalbinde annesine ait yerde, ikinci bir anne için sevgi penceresi açılır. Böylece iki annenin sevgisini kalbinde yeşertir o çocuk. Birinin acısı zamanla sönmez ama diğeri zamanla büyür.
Çocuklar annesiz kalmamalı.
Çünkü çocuk aklı, çocuk kalbi annenin kaybını bir türlü kavrayamaz, anlamlandıramaz, o minik zihni annesizliği çözemez.
“Anne yok artık” demek nasıl bir çıkmaz, nasıl cinnet hali, nasıl bir çaresizliktir kimseye anlatamaz.
Çocuk açlığını anlatır ama kalbindeki acıyı izah edemez.
Annenin yokluğunun yarattığı boşluğu tarif edemez kimseye. O kelimeleri bilmez henüz. İzah edemediği boşluğa düştüğünü de fark etmez o küçük yüreği.
İşte tam burada ikinci annenin eli yetiştir.
Kuyunun boşluğundan tutup çıkartır o küçük çocuğu. Tıpkı annesi gibi bağrına basar, oradaki sevgiyle korkusunu yıkayıp temizler.
Tıpkı annesi gibi merhametle yaralarını sarar, coşkun bir sevgiyle besler.
İki anneli çocuklar böyle büyür.
Canı yansa onunla beraber ağlayan bir göz pınarı bulur yanında.
Yaralı küçük kalbine merhem olan bir anne ilacı yetişir imdadına.
Düşse elinden tutan, kalksa dayanak olan, yürüse destek olan annenin gölgesi hep yanındadır.
İki anneli çocuklar hüzün ve sevgiyle birlikte yaşaması gerektiğini böyle öğrenir.
Doğduğu annenin hasreti, ikinci annenin sevgisi bir küçük kalbin içinde birlikte yaşar.
İki anneli çocuklar böyle büyür.
Ben iki anneli bir çocuğum.
Beni küçükken büyüten, ikinci annem olan, sevgisiyle besleyen, merhametliyle büyüten, şefkatiyle yaşatan, bilgisiyle eğiten ablam, ilk öğretmenim, canım Sevim Annem.
Anneme ve sana; iyilik, sevgi ve şefkat dolu bir hayat borçluyum.
Anneler günün kutlu olsun.
